سه تاست ها !

( 1 )
ديشب ، به خواب ، زينب
كُس مي نمود عرضه
گفتم اتيكتش كو ؟
گفت : مفتكي مي ارزه ؟!
گفتم : تبارك الله !
اي كُس فراخ ِ هرزه !!
وانگه كشيد پايين
گفت : كو ؟ كجا ست خرزه ؟
من بر درش نهادم
كيري چو مار ِ شرزه
كون اش به سُخره مي گفت :
هوه ! خايه هاش مي لرزه !
هوه ! خايه هاش مي لرزه !!
***
( 2 )
علي را ديشب اندر خواب من بسيار گاييدم
هميدون اهل بيت اش را چو خر ، خروار گاييدم
بنازم قدرت ِ مي ، سبز بادا باغ ِ انگورش
كه يك شب مست كردم ، حيدر ِ كرّار گاييدم !!
*
‌[اين دو تا رو همين روزا فرموديم ]
***

( 3 )
فرو می بارد اینک از در و دیوار ، زنقحبه
تو گویی می فرستد زآسمان دادار زنقحبه
به شکل و سان نبینی این یکی را با دگر نسبت
که باشند این لعینان از ره ِ کردار زنقحبه
یکی کوتوله وش بینی ، یکی اندر درازی تیر
ولیکن هردوان باشند یک مقدار زنقحبه
نه امروزی است این از آسمان زنقحبه باریدن
که می ریده است زین سان در همه ادوار زنقحبه
هزار و چارصد سال است حضرت یکنفس ریده
ز عرش ِ خود پیاپی نکبت و ادبار زنقحبه
تو یک یک منگر ، این زنقحبگان پیغمبری دارند
به نفس ِ خویشتن ، انبار در انبار زنقحبه
ابوبکر و عمر جاکش ؛ ولیکن شیعه هم گُه خورد
که می گوید نبوده حیدر ِ کرّار زنقحبه
چه گُه بود این که افتاد اینچنین در آستین ما را
که باید دیدمان هر روز و شب بسیار زنقحبه
یکی می گوزد اندر منبر و خود روضه پندارد
دگر کون می دهد در حوزه نابشمار زنقحبه
همو قاضی شده چون گرگ و اندر گلّه افتاده
ولی سیری ندارد ، می خورد خروار زنقحبه
سه دیگر مجتهد باشد ، که کون ِ لمبه ي ِ خود را
فروشد با حدیثی بر سر ِ بازار زنقحبه
چهارم دوّم خردادی است و زن جلب ، بنگر
که بهر ِ تیغ ِ کیرم می شود پروار زنقحبه
به خواب ِ جهل ِ خود ما را همیشه خفتگان بیند
ذکر چون بر درش مالم شود بیدار زنقحبه
زنی دارد ولی ّ ِ امر و ، او را گاده نتوانَد
نداند سُفت آری ، لؤلؤ ِ شهوار زنقحبه
سه الحادم من ِ ملحد ؛ خود و خشم و ذکر با هم
نهم تا بر درت ، گردی همی ناکار زنقحبه
تو پنداری که جان از دست ِ من خواهی بدر بردن ؟
بلی جان می بری ، لیکن به پای ِ دار زنقحبه
به پایان آمده عمرت ، کفن کن برگ ِ مُصحف را
که می رینم دگر بر مصحف ات این بار زنقحبه !
( 30 / 2 / 80 )
اين قصيده از ما نيست و به وسيله ی ايميل (محفوظ) به ما فرستاده اند که چاپ فرماييم...

يزيدم !

به رستم ...

به نانا و داريوش ِ آشوري !

به رستم دست برد و ، زال گاييد !!
خواستم دو سه بيتي واسه نانا بگم ، شير ِ طبع ام باز شد ، يعني پاكتش جر خورد و رفتيم تا رسيديم به داريوش آشوري .

خجالت مي كشد دختر كه آيد
به وبلاگ ِ يزيد ِ كون دريده
حيا و شرم در وبلاگ ِ او نيست
حيا را خورده جايش شرم ريده
عجب يابوي ِ كفر ِ بي حيايي است
الهي خير نبيند ورپريده
گهي كون و كُس ِ فاطي گذارد
گهي زينب بگايد خير نديده
تو گويي گاي ْ گاه ِ اهل ِ بيت است
كسي وبلاگ اين جوري نديده
بگيرندش ، كه كونش مي گذارند
چه جاي ِ مشت باشد يا كشيده ؟
سرش بالاي ِ دار است ، از هم اكنون
تنش صد پاره و از هم دريده
گرفتم اين كه گير ِ شيخ نايد
چه كابوسي براي ِ خود خريده !
بله ، اين است و جز اين هيچ نبوَد
يزيد اين داند و ، گويد قصيده
گر آشوري به وبلاگ ِ من آيد
شود كيفور زين نوع ِ جريده !!

يزيدم

ياد

آقا سيا ، بازم پيش ِ ما بيا !

تا يادم نرفته بگم كه : بيت ِ بالاي « پستون ليمويي » ، از ظهير ِ اصفهاني است ؛ و اصل ِ رباعي ِ پست ِ بعدي ، از مولانا عبيد ِ زاكاني ( الذّكرهُ في فروج ِ امّهات المسلمين ! ) ؛ كه من « يزيدانه » شو آوُرده م . اصلش اينه ( في البيت الثّاني ) :

افسوس كه آن وضو به تيزي بشكست
وين روزه به نيم جرعه مي باطل شد !

« تيز » رو « گوز » كردم كه همه فهم بشه ؛ از « مي » هم حيفم اومد ! « جلق زدن » هم حيفه ! « روزه » رو مي شه با « ريدن » باطل كرد ( شما بگين : افطار ! ) . شك نكنين ؛ روزه با « ريدن » باطل مي شه ، وگرنه لازم نبود كه مؤمنين اونقدر نرينن كه گند ِ گهشون از دهنشون بزنه بيرون !! ***

يزيدم

افسوس !

طبعم به نماز و روزه چون مايل شد
گفتم كه نجات كلّي ام حاصل شد
افسوس كه آن وضو به گوزي بشكست
وين روزه به يك جلق زدن باطل شد !!

ليمو

دو پستانش ز چاك پيرهن ديدم ، به دل گفتم :
تماشا كن كه سرو ناز بار آورده ليمويي !

عليتو !!

اينو زير آسيد علي آغا گذاشته بوديم . ممكن است لاكن مع الاسف گاهي خوب شخ نگردد ( اعني لود نشود ) پس اينجا باز زير آغا ست كه كسي ناديد از دنيا نره !

قُر زدن شرعي

خبر تزويج ِ زينب بنت ِ جَحش با پيغمبر عليه السّلام

چون پيغمبر عليه السّلام از بدرالمَوعد باز آمد ، و سال پنجم اندر آمد ، دختر جحش را – زينب – به زني كرد . و قصّه ي او چنان بود كه پيغمبر زيد بن حارثه را به پسري گرفته بود و او را مردمان زيد بن محمّد خواندندي . و چون بزرگ شد ، پيغمبر زينب را بدو داد به زني . و زينب نيكو ترين زنان آن زمانه بود . پس يك روز پيغمبر عليه السّلام به خانه ي زيد آمد به طلب او ، و دست بر در نهاد ، در باز شد . و زينب به ميان سراي نشسته بود سر برهنه . پيغمبر او را بديد ، روي بگردانيد و گفت : زيد كجا است ؟ گفت بيرون رفته است . و پيغمبر عليه السّلام زينب را بسيار ديده بود سر پوشيده ، وليكن سر برهنه نديده بود . پيغمبر او را به چشم خوش آمد . خواست كه ديگر باره بنگرد ، چشم را بخوابانيد و گفت : سبحان الله العظيم ، سبحان الله مقلّب القلوب و الابصار . و برفت .
چون زيد به خانه باز آمد ، زينب گفت : پيغمبر آمده بود . گفت : چرا نگفتي كه اندر آي . گفت : اندر نيامد ، و من سر برهنه بودم ، مرا بديد و چنين گفت . زيد گفت : مگر تُراش خوش آمد ؛ مرا نيز با تو نشايد بودن . و سوي پيغمبر آمد و گفت : زينب را طلاق خواهم دادن . پيغمبر گفت : چرا و چه عيب ديدي از وي . گفت : هيچ نديدم و ليكن نتوانم بودن با وي . پيغمبر گفت : برو و زن خويش را نگاه دار و نيكو دار ، و از خداي عزّ و جلّ بترس چنان كه خداي عزّ و جلّ همي گويد :
اَمسِك عليكَ زَوجَكَ وَ اتّق الله و تخفي في نفسكَ ما الله مُبديهِ وَ تَخشَي النّاسَ وَ اللهُ اَحَقُّ اَن تخشيهُ .
و پيغمبر را عليه السّلام طلاق زينب به دل خوش آمد ، و ليكن پيدا نكرد و نخواست كه زيد بيازارد و مردمان بدانند . پس زيد برفت و زينب را طلاق داد . و چون عدّت زينب بگذشت ، زينب سوي پيغمبر كس فرستاد و گفت : زيد مرا از بهر تو طلاق داد تا تو مرا به زني كني . پيغمبر را مي بايست و ليكن شرم همي داشت و خاموش بود . و خداي دانست كه پيغمبر را دل مشغول است . پس خداي عزّ و جلّ ميان فريشتگان اندر زينب را به پيغمبر داد و آيت فرستاد و گفت من زينب را به تو دادم . پيغمبر عليه السّلام گفت : كيست كه زينب را بشارت دهد بدين . و عايشه را اندوه آمد . پيغمبر گفت : يا عايشه ، قول خداي را همي باز زني . پس زني برفت و زينب را مژده داد . و زينب هر چه بر وي پيرايه بود بگشاد و بدو داد . و پيغمبر عليه السّلام به خانه ي زينب آمد هم بر آن نكاح كه خداي عزّ و جلّ كرده بود با فريشتگان بي آنكه نكاحي ديگر كرد . چنانكه خداي عزّ و جلّ گفت :
قال اللهُ تعالي ، فلمّا قضي زيدٌ منها وَطراً زَوّجناكها لِكَي لايكُونَ عَلَي المؤمنين حَرَجٌ في ازواج اَدعِيائِهم اِذا قَضَوا مِنهُنَّ وَطَراً وَ كانَ اَمرُاللهِ مَفعُولا .
زينب بدين سخن فخر كردي بر همه زنان پيغمبر ، و گفتي شما را پيغمبر به زني كرد و مرا خداي عزّ و جلّ بدو داد . و اين نكاح زينب به ماه محرّم بود سال پنجم از هجرت . چون ربيع الاوّل اندر آمد به غزو قُريظه شد .

( تاريخنامه ي طبري ، ج 1 صص 198 – 197 )

تروريسم = اسلام

275 تن آشغال آدمكش مسلمان ، از دانشگاهيان و فعالان سياسي و مطبوعاتي ، با انتشار بيانيه اي « آدم ربايي ، كشتار بي رحمانه ، تروريسم و خشونت در هر نقطه و به هر نامي » را محكوم كرده اند و مدعي شده اند كه اين جنايات هيچ ربطي به اسلام ناب محمّدي ندارد !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
مادر قحبه ها !
اگر اين حركات به اسلام ربطي ندارد ، ممكن است بگوييد چرا فقط مسلمين به آن علاقه دارند ؟!
و امّا ، براي اثبات اين كه شما نطفگان ِ دروغ جفنگ مي بافيد حاضرم از همين امروز به مدت هزار ميليون سال نوره اي ، هر روز يكي از اسناد « صحّت ِ مطلقة برابري ِ اين حركات با اسلام ِ ناب ِ محمّدي » را همين جا به كسّ ِ خواهر و مادر ِ شما اهريمن زادگان جا كنم ؛ تا ببينم اضاله مي شويد يا نه !
***
هنگامي كه محمّد احساس كرد كه قوّة رذّالة او در مدينه رو به فزوني نهاده ، پي بهانه اي مي گشت تا به قلعه هاي يهوديان ( كه كير هرچه يهودي است به كسّ ِ ننة محمّد ِ نبي الله و كسّ دختركان شما مسلمانان ) يورش بَرَد . و روزي نوبت به بني قريظه رسيد . قلعه شان را محاصره كرد : [ از « تاريخ نامة طبري » مي آورم كه كُس مادري نگويد يزيد از خودش درآورده ! ]
« پس خداي عزّ و جلّ پيغمبر را فرمود كه منشين تا از غزات بني قريظه و [ آن ] جهودان نپردازي . پس ديگر روز پيغمبر عليه السّلام بيرون رفت نماز ديگر . چون به در ِ حصار رسيد و پيغمبر را بديدند ، در ببستند . پيغمبر گفت : اي كپيان و اي خوكان ، چگونه ديديد حكم خداي ؟ گفتند يا محمّد ، تو هرگز چنين نگفتي ، امروز چرا مي گويي . پيغمبر گفت : خداي عزّ و جلّ چنين كرد . و بيست روز بر در ِ حصار بماند . پس آن جهودان را مهتري بود نامش كعب بن اسد ، جهودان را گفت : اي مردمان ، از سه كار يكي بكنيد : يا فرو شويد و به محمّد بگرويد و جان و خواسته و فرزندان برهانيد . گفتند ما اين نتوانيم كردن كه ما را جز شريعت تورات به كار نيست و بر اين بَدَل نگزينيم . گفت : اكنون شمشير بر گيريد و زنان و فرزندان را همه بكشيد و خواسته همه را بسوزيد ، و آنچه پنهان شايد كردن پنهان كنيد و روي به حرب آريد ، تا اگر دست بر شما بود كس بر زن و فرزند شما خرم نشود و خواستة شما نخورند ، و اگر ظفر شما را بود خواسته خود به دست توانيد آوردن . گفتند ما به زندگاني خويش زن و فرزند را نكشيم كه از پس زن و فرزند و خواسته ما را زندگاني به كار نيست . گفت پس امشب شب شنبه است و محمّد ايمن است و داند كه شما شنبه كار نكنيد ، برويد و امشب بر محمّد شبيخون كنيد و او را با يارانش بكشيد ، و شما اين حصار دست باز داريد و برويد . گفتند ما حرمت شنبه نشكنيم . گفت : اكنون شما دانيد .
بعد از آن از پس ِ بيست و پنج روز كار بر ايشان سخت شد و از پيغمبر زينهار خواستند . پيغمبر گفت : من شما را به حكم خداي و از آن ِ من زينهار دهم . جهودان گفتند ما هم چنان زنهار ده كه بني نضير را دادي كه با خواسته و زن و فرزند به شام شدند . پيغمبر گفت نكنم الّا آن كه خداي فرمايد و حكم من بود . پس مردي بود و پيغمبر او را گرامي داشتي و او را به مدينه دست باز داشته بود ، و اندر ميان جهودان او را ملك و خواسته بود . جهودان گفتند او را سوي ما فرست تا با او چيزي بگوييم ؛ و نام آن مرد بولُبابه بود . پيغمبر كس فرستاد و او را بخواند و گفت : سوي اين جهودان شو و ايشان را نصيحت كن از بهر خداي و رسولش . بولُبابه برفت و بر در حصار شد . جهودان گفتند چه گويي كه محمّد همي گويد كه به حكم من از حصار بيرون آييد . اين مرد به زبان پاسخ نداد و ليكن ريش خويش بگرفت به دست ، و يكي دست بر گلو بماليد كه سرهايتان ببرد . پس برگشت و به لشكرگاه پيغمبر باز آمد . و پيش از آنكه او برسيد ، جبريل بيامد و پيغمبر را آگاه كرد كه اين مرد خيانت كرد و چنين كرد و آيت آورد و گفت : يا اَيُّها الَّذينَ آمَنُوا لاتَخُونُوا الله وَ الرَّسُولَ وَ تَخُونُوا اَماناتِكُمْ وَ انتُم تَعلَمُون . و اين مرد آن خيانت از بهر خواستة خويش كرد كه او را اندر ميان جهودان بود . پس آن جهودان به حكم پيغمبر از حصار بيرون آمدند ، گفتند اي رسول خداي ، با ما نيكويي كن و ما را ببخش . گفت : بر حكم مهتر شما سعد بن مُعاذ بسند كردم . گفتند ما نيز بسند كرديم . و اين سعد را تيري بر دست زده بودند و خون همي آمد و باز نمي ايستاد . آن جهودان برفتند و سعد را بر اسبي نشاندند و پيش پيغمبر آوردند . سعد گفت : همه را گردن ببايد زدن و خواسته شان غارت كردن و زن و فرزند برده كردن . پيغمبر شاد شد و گفت : يا سعد ، حكم چنان كردي كه خداي بفرمود . راست چون جهودان اين سخن بشنيدند هرچه بتوانستند گريختن ، اندر بيابان بگريخت ؛ و آنچه بماندند ، و مردمان اين حصار هشتصد مرد بودند ، پيغمبر بفرمود تا همه را دستها ببستند و خواسته ها برگرفتند و به مدينه باز آمدند به آخر ذي القعده . و دستهاي اين مردمان سه روز بسته بود اندر آن زندان تا خواسته ها همه به مدينه باز آوردند .
پس پيغمبر بفرمود تا به ميان بازار مدينه چاهي بكندند و پيغمبر عليه السّلام بر لب آن چاه بنشست و علي بن ابي طالب را و زُبَير بن العوّام را بخواند و گفت شمشير بكشيد و يك يك را گردن همي زنيد و اندر اين چاه همي افگنيد . و كودكان و زنان را عفو كردند الّا آن كودكاني را كه موي زهار بر آمده بود كه ايشان را نيز بفرمود كشتن . و يك زن را بكشتند . و آن زني بود كه از بام حصار سنگي انداخته بود و مسلماني را بكشته بود . و چندي را مردم اصحاب بخواستند از بهر خويش . و مردي بود از ياران پيغمبر نام او ثابت ، و مهتري بود از جهودان نام او زَبير و اين زبير ، ثابت را اندر وقتي به خون آزاد كرده بود به گاه اسيري اندر . پس ثابت ، زبير را بخواست و زن و فرزندش را . پس اين ثابت پيش زبير آمد و [ زبير ] از حال اهل بيت و خويشان بپرسيد . هر كه زبير او را نام برد گفت بكشتند . زبير ، ثابت را گفت اكنون نيكويي تمام كن ، و مرا نيز از پس ِ ايشان بفرست كه مرا زندگاني از پس ِ ايشان نبايد . ثابت شمشير بر گرفت و سر او ببريد .
پس خواستة جهودان قسمت كردند و خمس آن همه پيغمبر بر گرفت و كنيزكي ديگر ، و پياده را يك بهر بداد و سوار را دو بهر . و سنّت اين قسمت بر اين گونه بماند تا رستخيز ، و اين اندر ماه ذي القعده بود به سال پنجم از هجرت . »

( تاريخنامة طبري ، ج 1 ، صص 201 – 199 )

ما نوشته ايم ؛ گفته ايم

براي : سعيدي ِ سيرجان ، محمّد مختاري ، محمّد جعفر پوينده ، داريوش فروهر ، پروانه فروهر ، احمد مير علايي ، ابراهيم زال زاده ، و همه ي كشتگان ِ راه ِ يگانه ي ِ راستي !

هزار گونه مي كشندمان
به گونه گونه گونه مي كشندمان

هزار بار مرده ايم
هزار گونه نيستي
به كام ِ تلخ ِ خويش
آزموده ايم
هزار گونه مرگ ديده ايم .

نوادگان ِ اهرمن
هزار بار كشته اندمان
طناب كش نموده اند
به كارد پاره پاره كرده اند
...
چرا كه ما نوشته ايم ؛ گفته ايم :
به اين شرارت ِ الهي ِ كثيف تن نمي دهيم !

چُل ِ پرپر

اندر حكايه ي كُس !

عكسي رو كه خسن جون انداخته بود ديديم و كلّي حظيديم ، ما كه يزيديم !
خودِش در همون سكانس نخستين عالي بود ؛ عالي ترتر شد ، با گشاد شدنِش !
پريشب توُ كامنت خسن جون عرض آداب كرديم ؛ اين جا دوباره ميدميسيم كه : دمت گرم و سرت خوش باد خسن جون !
و امّا نبايد تصوُر كرد كه مسلمين اهل ِ « سجده به كُس » هم هستن . مسلم جماعت ، از بن ياد « كُس كُش » است . ( با « كُس كَش » اشتباه نشود ! )
بنابر اين طبعمون گل انداخت و دو « يزيديّه » از ما بدر افتاد ! ( مي دونيم كه قابل مند نيست ؛ امّا با اين طبوع ِ خشكيده از يُبس ِ خُبث ِ آخوند محمّد ِ نبي الله ، بهتر ازين نمي شود بدر انداخت كرتاهَي ! )

به سبك ِ مرحوم سنايي :

عشق ِ كُس گر نبوَدَت ، در خورد ِ جانان نيستي
گر نباشد ناو ِ كُس ، خود مرد ِ طوفان نيستي
دين ِ كُس نشناسي ات كون ِ خدا را پاره كرد
دور شو از من ؛ مسلماني تو ! انسان نيستي !!

ايضاً به سبك يا به اقتفاي ِ آزاد ِ زنده ياد هافز :

آن كيست كز روي ِ چُلم ، با خايه ام بازي كند
چون بر درش بنهم ، خودش ، تا دسته جاسازي كند
اوّل به بانگ ِ گوز و چُس ، آرد به چُل پيغام ِ كُس
وانگه به يك گاي ِ دُرُس ، صد گونه طنّازي كند
...
مسلم طناب ِ دار ِ ما ، مي بافد و من گفته ام :
دينْ تان به پشم ِ كير ِ من ، بايد رسن بازي كند !!

يزيدم
15 مهر ماه 83

قطيعه

دوش كيرم به خايه ام مي گفت :
كس ِ فاطي عجب صفايي داشت !
خايه لرزيد و گفت : اَه ، اَه ، پيف !
كون ِ او گنده گون هوايي داشت !!

End وارونگي

اين دين ِ نكبات ِ گُه ، به دختر ِ تُرُبچه ي ِ 15 ساله ي خوش پستون ِ كمر باريك ِ كُس پف كرده ي تشنه ي صد هزار غمزه و عشوه و قر و ناز و ادا و دلبري ، مي گه : برو تُو جوال ! نبادا نامحرم ( نامحرمي كه از قضا و اصلاً ، طبيعت اين همه زيبايي و جلب ِ شهوات به تو داده ، همه و همه برا خاطر ِ اون ، برا تور كردن ِ اون – كه البتّه ما گُه مسلمونا ، جور ديگه اي ان ديشه مي كنيم ) [ نبادا ] چشمش به جايي از تو بيفته !! ( آخه مادر جنده ! كيرم تُو دين ِ وارونه ت ! دختر كه همه جاش خوشگله ! )
اون وخ ، به زني كه هش شيكم بچّه كرده و حالا 70 سالشه و از ريخت افتاده و لازمه كه پاره اي وختا ، شكم ِ بزرگ و وارفته ، و پستوناي پايين افتاده تا روي ِ كسشو از ديد ِ حتّي شوهرش – عاشق و معشوق ِ قديمش – بپوشونه ؛ و همين طور از ديگرون ؛ مثلاً از اون مردايي كه حالا 75 سالشونه ، امّا جوون كه بوده ن ، تُو همين محل ، هزار و يه جور كون ِ ناجور مي داده ن كه يه دستي به كُس و كون ِ حاج خانوم ِ فعلي و تُرُبچه ي 60 - 50 سال پيش برسونن ، بپوشونه ، چون به هر حال بي ريخت شده ؛ ... اين مادر كسته دين ِ وارونه ، به اين مي گه : خانمي كه يائسه شدين ! برا شما ديگه حجاب لازم نيست !!!
اي كيرم تُو وارونگي ت محمّد ِ نبي الله !!
*
از اون طرف ديگه ، به پسر ِ 18 ساله ي كير شخ ِ هميشه دس تُو تُمبون كه وقتي مي خوابه ، بيست و يه انگشت هوا مي كنه ، مي گه : بر شهواتت غلبه كن . روزه بگير و جسم ِ خود را خسته و فرسوده ساز ، تا شهوات ِ تو منكوب گردد . [ در جواني مرده كيري شيوه ي پيغمبري است / ور نه هر كيري به پيري خواب ِ مرگش مي بَرَد ! ]
اون وخ ، به پير ِ كُس كش ِ كمر شل ِ مثل ِ عسكر اولادي پاركينسن گرفته ي مفلوك ، مي گه : جسارت نباشه حاج آغا ! حاج خانوم كه ديگه هُ تُ توُ !! حاج آغا ! وقت ِ تجديد ِ فراشه . الحمد لله « آقا » هم دستور داده ن كه مُتعه كنين . بجمبين ديگه . من خودم به لطف ِ خدا الان شيشمي يه ! شما مگه مسلمون نيستين حاج داداش ؟!
*
اي كيرم ، باز دوباره ، تُو وارونگي ت محمّد ِ نبي الله !!!!!

يزيدم
29 شهريور 83