Wednesday, November 24, 2004

رها كن يزيد ...



گويا امريكا دوستي ِ يزيد ، به مزاج ِ هيچ كس خوش نمي آيد . تا اين لحظه چند نام بيش تر به خاطر نمي آورم كه ديده باشم نسبت به امريكا نظر ِ خوبي داشته باشند : دوست عزيزمان سيامك ؛ دوست عزيز تازه مان مرد ِ فمينيست ؛ عزيز قديم شمشاد ؛ جناب درويش پور ؛ ... و ديگر كي ؟!
ناناي نازنين كه در امريكا زندگي مي كند ، گاه اشاراتي دارد ، امّا نديده ام به صراحت بگويد كه امريكا را چه مي داند ؟ دوست يا دشمن ؟!
عزيز ِ عزيزتر از جان : خُسن آقا ، ( منهاي اين پست آخريش ) كه گهگاه هنوز از همان لفظ ِ « شيطان ِ بزرگ » استفاده مي كند ! و نمي توان فهميد كه « شيطان » را چگونه مي بيند . ( به زودي چند سطري در باره ي ِ « شيطان » خواهم نوشت . )
آيت الشّيطان استمناء را هم نمي فهمم كه چه نظري دارد . از شمر نازنين ** هم سخن ِ مشخّصي به ذهن ندارم .
البتّه دوستان بسيار بيش از اين هستند . غرض اين كه ...
گويا بايد دسته بندي كنم : 1 – دوستان 2 – دشمنان .
و خود ِ دشمنان ، انواع و اقسام اند . سوسول مكتبي ها نيز بسيارند . باور نمي كنيد ، نوشته ي سيبستان را بخوانيد ، كه در باره ي قتل ِ تئو ونگوگ چها نوشته .
ممكن است ايراد بگيرند كه چرا حدّت به خرج مي دهم . معمّايي در كار نيست . بايد مرز بندي ِ دقيق و روشني داشته باشيم . لابد سيبستان در باره ي من نيز همين را خواهد گفت ، اگر يك مادر جنده سيّدالشّهدايي پيدا شود و مرا القتال ُ في سبيل الله كند ! و نمي فهمد كه اسلام – اسلامي كه من مي شناسم – حتّي به خود ِ او هم رحم نمي كند .

براي من هيچ ملاك ِ ديگري معنا نمي دهد . دو نوع داريم : 1 – ما 2 – مسلمانان ؛ يا به عبارت ِ ديگر : 1 – انسان 2 – مسلمان .
و اكنون ، رويارويي به سر حدّ ِ نهايت ِ آشكارگي ِ خود رسيده است ؛ نه تنها در ايران ، كه در همه ي ِ جهان .

كساني از ما هستند كه به امريكا به همان چشمي مي نگرند كه آخوند / اسلام مي نگرد .
...
رها كن يزيد !
كير ِ خر توي ِ كسّ ِ خواهر و مادر ِ هرچه ايراني است . اوّل خودت و بعد همگان . چه خودت را خسته مي كني ؟ وقتي آدم هايي پيدا مي شوند كه هنوز از ايران ِ آريايي سخن مي گويند ، بايد بفهمي كه بيماري تا كجاي ِ هُم فيها خالدون ِ مغز ِ ايراني را تباه كرده است .
كسّ ِ ننه ي ِ جنده تون ! اگه الان كورش زنده بود ، پاي ِ پياده به امريكا مي رفت !
هي از عظمت ِ ايران گُه مي خوريد . بياييد اين جا ، ببينيد بزرگان ِ آريايي تان چه نكبت هايي شده اند . بشمارم ؟!
:
...
پرويز شهرياري ِ زرتشتي تان ، خايه هاي ِ علي لاريجاني را خورد .
فتح الله مجتبايي تان خورد . ( مي دانيد فتح الله مجتبايي كيست ؟ يكي از اركان دانشگاهي ايران ؛ نه دانشگاه ِ جمهوري اسلامي ؛ بلكه ايشان سالها در هند ، در امريكا ، ... استاد دانشگاه بوده . )
رضا سيد حسيني تان خورده .
صالح حسيني تان بدجور و دو قبضه خورده .
بهرام بيضايي تان بارها از دست اينان گه خورده ؛ يعني جايزه گرفته !
عباس كيارستمي تان چنان غرق در هنر ناب شده كه انگار نه انگار كه آخوند و اسلامي هم وجود دارد !
آن بسيجي تان : مخمل باف ، شده تا به حال يك بار در نشان دادن چهره ي هيولاي محمدي فيلم بسازد ؟
...
محمود دولت آبادي تان خفه شده .
رضا براهني تان خفقان اسلامي گرفته . ( كس بي بي ! تو كه به شاه و شهبانو فحش ِ خواهر و مادر مي دادي ؛ تو كه دكتر خانلري را « لله ي ِ مادر زاد ِ نطفه ي ِ زناي ِ شاه و شهبانو » مي خواندي ، حالا چرا گُه به كام گرفته اي ؟! )
...
شجريان تان مرده ، قرن هاست !
داريوش آشوري تان ، هنوز « قرآن » را در شمار ِ « كتاب » مي آورد !! و اكبر گنجي و علوي تبار را « آدم » حساب مي كند ! ( بيهوده رفته پاريس . نوشته هايش آنقدر دور از اصل ِ ماجراست كه خود دفتر مقام معظّم حاضر است آن ها را چاپ كند !! )
يد الله رؤيايي تان به گوشه و كنايه حرف مي زند .
هادي خرسندي تان شعر براي الله كرم مي سازد ، حد اكثر ؛ و جرأت نمي كند سر سوزني از خط قرمز جمهوري عبور كند .
چقدر اسم بايد رديف كنم ؟ بزرگان تان را نام ببريد تا بگويم چند تاشان سالم مانده اند .
...
كير خر به كس خواهر و مادر هرچه ايراني است . كي هستيد شما نكبت هاي بيچاره ؟ شما ذليل شده هاي آخوند ؟
آن طرف هستند كساني از شما كه هنوز اَن ِ استالين را غرغره مي كنند . بي خدايان و حزب كمونيست كارگري و هزار و يك جور كمونيست آشقال ديگر .
...
آواز خوانان تان جفنگ مي خوانند .
حبيب تان ، شال بسيجي مي پيچد !
داريوش تان ، از روي عادت ، ترانه ي سياسي مي خواند .
حميرا تان « محمّد محمّد » سر مي دهد .
...
آن هم از شيرين ِ بوگندوي ِ عبادي تان !
...
كي هستيد شما حشرات ، كه اين همه باد داريد ؟!
جوان هاي اينجاتان براي دانشكاه جاسبي ، كس و كون مي دهند ؛ مادر قحبه ها !
استاد هاي دانشگاه هايتان شده اند يك مشت كودن ِ بي سواد ِ بسيجي ِ مادر جنده .
چه داريد بيچاره ها ؟!
شاشيدم به كلمه ي ايران تان . ريدم به هفت هزار سال تاريخ تان ، كه هزار و چارصد سال است زير چار تا آخوند ِ بوگندو ، به خود ريده ايد ؛ و حالا هم كه كسي به كمك تان آمده ، به ياري گر خود دشنام مي دهيد .


Tuesday, November 16, 2004

...

سازش ِ حكومت ِ رذيله ي ِ قرآني با اتّحاديّه ي ِ اروپايي ، و پذيرش ِ بي قيد و شرط ِ كليّه ي ِ شروط ، اگر چه هيچ ضمانت ِ حتّي كوتاه مدّتي نيز بر آن متصوّر نيست ، يك بار ِ ديگر نشان داد كه اين جنس ِ پفيوز ِ الهي – كه بر اساس ِ الگوي ِ شرارت و رذالت ِ قرآن ِ محمّد رفتار مي كند – مي تواند براي ِ بقاي ِ سلطه ي ِ شوم ِ خود ، هر گونه قول و وعده اي امضا كند . ظاهراً مي توان مطمئن بود كه جمهوري ِ ننگين ِ الهي ، به زودي ِ طبق ِ آيه ي ِ شريفه ي ِ « پيمان شكني » نقض ِ عهد خواهد كرد و ... امّا اين احتمال نيز هست كه با درك ِ جدّي بودن ِ « خطر ِ اين باره ي ِ مرگ » نه تنها از تمامي ِ فعّاليّت هاي ِ هسته اي ِ خود دست بر دارد ، بلكه حتّي پايگاه هاي ِ شناخته شده ي ِ مربوط به اين فعاليت ها را نيز به نيرو هاي ِ بازرسي ِ اتّحاديه ي ِ اروپا و آژانس ِ انرژي ِ اتمي ، واگذارد .
اين همان حكومتي است كه خميني اش سال ِ 67 كاسه ي ِ گه سركشيد و خم به ابرو نياورد .
در اين حال باز هم بدا به حال ِ ايران ، كه همچنان پاي كوب ِ نعلين ِ شوم ِ آخوند محمّد ِ نبي الله خواهد ماند .
چه روزنه ي ِ اميدي مانده است ؟
هيچ ، جز « به ياري ِ ايران آمدن ِ ارتش ِ آزادي بخش ِ امريكا » .
ربع ِ قرن سلطه ي ِ شوم ِ الله ، نشان داده است كه از دست ِ ما ايرانيان هيچ كاري بر نمي آيد . ( از هزار و چارصد سال سخن نمي گويم ! )
عدّه اي به پيدايي و رشد ِ روز افزون ِ سايت ها و وبلاگ ها استناد كرده ، و آن را نشانه ي ِ ناتوان شدن ِ حكومت ِ رذيله ي ِ الهي مي گيرند ( از جمله خود ِ يزيد ) . و اين البتّه ، پر بيراه نيست . به ياد داريم كه در تمامي ِ دوران ِ پيش از « آيات ِ شيطاني » ، تنها يك كتاب بود كه به عنوان ِ « كتاب ِ صريح ِ كفر » از آن نامي برده مي شد : 23 سال . امّا از هر هزار نفر كه نام ِ آن را شنيده بوديم ، شايد بيش از يك تن ، اصل ِ كتاب را نديده و آن را نخوانده بوديم . ( يزيد هنوز هيچ يك را نديده و نخوانده است . )
انتشار ِ « آيات ِ شيطاني » ، به عنوان ِ يك نقطه عطف ، فضاي ِ تاريك و كور ِ كشور هاي ِ تحت ِ سلطه ي ِ الله – و به ويژه ايران – را ، روشنايي ِ شگفتي بخشيد . امّا طنين ِ « فتواي ِ مرگ بار ِ اهريمن » ، بر آمدن ِ ندا هاي ِ تازه ي ِ كفر و الحاد را مجالي نمي داد .
اينترنت ، اين دست آورد ِ بي مانند ِ تكنولوژي ِ « پسر ِ انسان » ، پتكي پولادين بود كه بر جنازه ي ِ شوم و تباه ِ اهريمن ِ الهي ، فرود آمد !
و امروز ، انبوهي شكوه مند و سراسر اميد از ندا هاي ِ كفر داريم : صد ها سايت و وبلاگ ، و هزاران صفحه ي ِ منفرد ، در بر گيرنده ي ِ فرياد هاي ِ اغلب خشم آلود ِ ما اسيران ِ هزار و چارصد ساله ي ِ سلطه ي ِ مرگ بار ِ اهريمن = الله است .
افزون ِ بر اين ، نفس ِ « آزادي ِ انتشار » است كه ميخ بر تابوت ِ پوسيده ي ِ محمّد ِ نبي الله ، جرثومه ي ِ شرارت و كشتار ، وحش ِ ضدّ ِ بشر ، آخرين و زورمند ترين دشمن ِ پسر ِ انسان ، مي كوبد . آواي ِ پي در پي ِ اين پتك ، موسيقي ِ با شكوه ِ رهايي است ؛ رهايي ِ ما مردمان و همه ي ِ جهان ، از شرّ ِ هيولاي ِ مهيب ِ مرگ و شرارت و رذالت .
اين آواي ِ دل پذير ، خجسته باد !

امّا نبايد از ياد برد كه يكي از بارز ترين ويژگي هاي ِ محمّد ِ نبي الله – كه همچنان و با اتّكا به هزار و چارصد سال تجربه ، به ياري ِ آخوند مي شتابد – فريب كاري و مادر قحبگي ِ او بود ، و هست .
بي ترديد همه ي ِ شما به اندازه ي ِ من از تاريخ ِ اسلام آگاهي داريد . در ميان ِ پيروان ِ محدود و معدود ِ محمّد ، پيش از اخراج ِ وي از مكّه ، حتّي يك تن نمي توان يافت كه جز با فريب ، با محمّد همراه شده باشد . ( در اين باره نيازي به بحث نيست ؛ چرا كه هيچ كس نمي تواند منكر ِ « پاره پاره پيش رفتن ِ محمّد » باشد . و اين معنايي ندارد جز فريب !! )
اندكي به مدينه بپردازيم : محمّد كه توانسته بود با فريب ِ مشتي آدم هاي ِ جبون و ضعيف و خوار ، به مدينه راه يابد ، نخستين كاري كه كرد اين بود كه براي ِ گول زدن ِ يهود – كه قدرت ِ عمده ي ِ اقتصادي و فرهنگي ِ مدينه بودند – قبله ي ِ خود و دين ِ نكبات ِ خويش را از مكّه به بيت المقدس تغيير داد . امّا يهوديان گول نخوردند ، و محمّد كه در پناه ِ شرارت هاي ِ الهي – يعني راهزني هاي ِ خود – ( مسلمين بفرمايند : غزوات ! ) به مختصر قدرت و پول و اسلحه اي دست يافته بود ، بي آن كه از يهوديان چشم بردارد و يا ايشان را برنجاند ، به راهزني هايش افزود .
دير نپاييد كه قبله را رسماً از بيت المقدس بگرداند و بار ِ ديگر بر عرب فريبي متمركز شد . فريبي كه اين بار با كشتار نيز همراه بود . و چندي نگذشت كه پيمان اش را با يهوديان شكست و قلعه هاي ِ ثروتمند ِ ايشان را يكي پس از ديگري متصرّف شد و ايشان را وحشيانه از بنياد بر انداخت .
كتب ِ سيره ، مشحون از نيرنگ ها و رذالت هاي ِ محمّديّه است . پيمان بستن ِ در حال ِ اضطرار و ضعف ، و شكستن ِ آن در نخستين فرصت ِ مطلوب ، استراتژي ِ خاص ِ محمّد بود . از اين حيث ، محمّد در همه ي ِ تاريخ يگانه است .

آخوند در اين 25 سال نشان داده كه هيچ از محمّد كم نمي آورد ؛ علي الخصوص كه مشاوران و ياري گراني همچون اروپا دارد !
گونه اي از رذالت و بي شرمي بر سياست بازان ِ اروپايي چيره است كه با رذالت و پفيوزي ِ اسلام ، مناسباتي تام و تمام يافته است . از سوي ِ ديگر ، اروپا خود به « بليّه ي ِ اسلام » دچار است : مشتي مسلمان ( شايد ده ميليوني باشند ) در اروپا به سر مي برند . از آنجا كه هر مسلمان يك « تروريست ِ بالفطره » است ، چنان چه خشم ِ مسلمين بر عليه ِ اروپا بر انگيخته گردد ، حتّي اگر يك از هزار ِ مسلمين ِ اروپا نشين ( كه تحقير ها و آزار هايي نيز ديده اند ؛ چه پيش تر ، در كشور هاي ِ خود ، در دوران ِ سلطه گري ِ اروپايي ها ، و چه در خود ِ اروپا در اين چند دهه ي ِ اخير ) بدل به « تروريست هاي ِ بالفعل » شوند ، اروپا با خطري هولناك روبرو ست !
ازين گونه است كه دو انگيزه ي ِ متفاوت ، در يك جا گره خورده است و اروپا به ياري ِ تروريسم ِ جهاني شتافته . و بر اين بايد افزود مهم ترين مسئله را : خشم و كينه ي ِ سياست بازان ِ اروپايي نسبت به امريكا .
اروپا كه روزگاري نه چندان دور ، خود را مهد ِ تمدّن و دموكراسي و آزادي ، و قدرت ِ غالب ِ جهان مي ديد ، اكنون مي بايست به پايان رسيدن ِ دوران ِ سروري و سلطه ي ِ خويش را پذيرا گردد ؛ امّا لقمه دشخوار است و به ظاهر آزارنده !
اروپا كه در اثر ِ چند قرن سلطه گري ، بيماري هاي ِ ناشي از آن را با خود دارد ، نمي تواند جهان را آن گونه كه « مي شود » ببيند . امريكا را « سلطه گري » از جنس ِ دوران ِ « سلطه » ي ِ خويش مي بيند و با تمام ِ توان در برابر ِ آن ايستاده است . با « زبان » و « فرهنگ » ِ آن ، مقابله هاي ِ « بخشنامه اي » ِ مسخره راه مي اندازد ؛ به فكر ِ تأسيس ِ « سپاه ِ صحابه » مي افتد ؛ آزادي بخشي هاي ِ امريكا در خاور ميانه را « يورش و سلطه گري » قلمداد مي كند ؛ آب به آسياب ِ دشمن مي ريزد ، و چوب لاي ِ چرخ ِ « پسر ِ انسان » مي گذارد ...
زهي خيالات ِ عبث ! زهي تلاش ِ مسخره !
امريكا جهان را تصرّف نمي كند ؛ فتح نمي كند ؛ « در بر مي گيرد » !!

آيا ما مردمان ِ به نفس ِ واپسين رسيده ، مي توانيم بازيچه ي ِ كژ خيالي ها و اوهام ِ اروپا شويم ؛ كه در برابر ِ « خويشتن ِ خويش ِ انسان » جبهه گرفته است ؟
در شگفتم كه چگونه من ِ دور مانده از هر گونه دانش و بينش و هوا و فضا ، در گوشه ي ِ اين ده ْ كوره ، به روشني مي فهمم كه « دوره ي ِ سلطه ي ِ انسان بر انسان » سپري شده ، و اين همه مخ هاي ِ اروپايي ، زير ِ درك ِ موضوعي بدين سادگي ، روشني ، و آشكارگي ، اين چنين بر خويش ريده اند !
حيف ِ نام ِ نيچه و راسل و ... براي ِ شما عقب مانده ها .

هم ْ زادان ِ من !
هم ْ مرگان ِ من !
اي گرفتاران ِ اهريمن !
اگر از اروپايي ها مي توانم به ضرب ِ زور باور كنم ، از « شما » با هيچ ميخ ِ طويله اي به كون ِ كلّه ام فرو نمي رود كه در فشردن ِ دست ِ ياري گر ِ « پسر ِ انسان » تعلّل مي ورزيد .


يك مشت ِ خاكستر

Wednesday, November 10, 2004

Thursday, November 04, 2004

گوزان گوز


گوز ِ گوزان ، گوز
شال و عمّامه به تن پيچيد
سوي مسجد شد روان ـ آن گندجاي ، آگنده از گند ِ دهان ِ مؤمنين
آنك !

باز خود ، اينك !
بشنو امّا زان دلير ِ شير كير ِ عرصه ي ناوردهاي ِ هول
كوه ِ كوهان ، كوه
مرد ِ مردان ، مرد
اژدها كش ؛ رستم ِ دستان :
ابن ِ ملجم !
ايستاده گوشه اي پوشيده و باريك
با يكي تيغي كه چون گوهر درخشد در شب ِ تاريك !
...
گوز در محراب شد
تكبير گفت : الله ...
اللهُ اكبر !
ابن ِ ملجم
پوزخندي زد
تيغ بالا برد
« يا علي » گفت و فرود آورد .

گوز شد صد پاره و
از هم فرو پاشيد
« زرت ُ ربّ الكعبه » اي گفت و
به خود شاشيد !
□□

بس فرشته آمد از اعلاي ِ علّيِّين
زي زمين ، آن شب
كوفه آن شب گوز باران بود .

گوز اندر گوز
گريه شان تا آسمان مي رفت
تا خدا
تا عرش
تا فراخ ِ دورناك ِ گوزدان مي رفت !

صد فرشته ، گوز را آن شب
شستشو كردند
ها كردند ؛ هو كردند
بهر ِ تلقين كيري اندر گوشهاي او
فرو كردند
هي درآوردند ،
باز تو كردند
خايه هايش را اطو كردند
كون ِ پاره پوره ي او را
رفو كردند
...
گفت راوي : اشقيا ليكن ،
آن شب از ته خنده هاي بي وضو كردند !!!


يزيدم !
رمضان يك هزار و چارصد و خلاص !