Wednesday, December 08, 2010

دو سروده‌یِ يزيدی

(1)
يزيد ار چند سالی بود خامُش
نمرده، خارکُسته؛ های! هو! هُش!!
به‌زودی بر درِ اسلام بنهد
يکی خرزه که گويی «چون رود توش!؟»!!

(2)
(با مولانا)
بازآمدم چون کيرِ خر، تا کونِ شيخان بردَرَم
هر کُس که اسلاميستی، پيدا و پنهان بردرم
گه بر درِ مولاعلی، گه بر درِ بانوی او
بی‌رحم افروزم شرر؛ هم اين و هم آن بردرم
از اين سمندِ تيزتک، بردارم افسارِ گران
بهرِ چَرا سازم رها؛ ناموسِ قرآن بردرم
گايم محمّد را زنان، هر سی‌و‌سه من رايگان
يورش بَرَم از درزِ کُس، کون‌های ايشان بردرم!
گايم مَلَک، گايم فلک؛ والله بی دوز و کلک
چون زانبيا فارغ شوم، کون از امامان بردرم!!
اثنی‌عشر گردد عَشَر، زين اژدهایِ دربه‌در
بر شيعه و سنّی زنم، کونِ دو گيهان بردرم!
در چيرگی بر اهرمن، مانع نيايد ما و من
ايران اگر مانع بُوَد، هم کونِ ايران بردرم!!

يزيــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
آبان‌ماه 89 خرشيدی

No comments:

Post a Comment